Verhalen
Om te verslinden
Sneak preview MM #7
Binnenkort landt Mystical Miles #7 op de deurmat. Bij elkaar hebben in de eerste zeven edities 122 verhalen gestaan, speciaal voor ons geschreven door 57 verschillende schrijvers uit 11 landen. Lees verder voor een 'sneak preview' van editie 2
De snelloper
We zijn hem nu vergeten, maar aan het begin van de negentiende eeuw was de Noorse hardloper Mensen Ernst niet weg te denken van de voorpagina’s. De eerste professionele ultrarunner liep voor een weddenschap binnen twee weken van Parijs naar Moskou, draafde vervolgens van Constantinopel naar Calcutta (en terug!) en ging daarna al hardlopend naar de toen nog onbekende bronnen van de Nijl.
Sameena van der Mijden
Vrijheid is voor Sameena niet vanzelfsprekend. Deze powervrouw is niet alleen Nederlands kampioene op 100 km, ze is ook voorvechter om mensenhandel bespreekbaar te maken. Ze inspireert jonge vrouwen om hulp in te roepen als ze in handen vallen van een loverboy.
Het startpunt van publieke acceptatie dat vrouwen kunnen hardlopen
Ze was de eerste vrouw die in 1967 officieel de Boston Marathon rende, nog voordat de marathon was opengesteld voor vrouwen. Met haar deelname brak ze – niet geheel opzettelijk – het debat open over vrouwen in de atletiekwereld.
Hongaarse meester
In Warschau hebben de landen van het Oostblok een militair pact gesloten, meldt het radiojournaal. En er is nog nieuws: in Boedapest heeft Sandor Iharos een wereldrecord doen sneuvelen.
Broederliefde
Klaas schreef het boek Ren voor je leven, over de pijn van verslaving en over de glansrol die het hardlopen nu in zijn leven speelt. Het boek is net opnieuw uitgegeven. Aanleiding voor een gesprek tussen twee broers. Klaas en Arie Boomsma.
De geest van Knip
‘Hij stierf met Typp-Ex aan zijn vinger,’ Mikel Knippenberg pakt een A4 van het bureau en leest de laatste column van zijn vader Jan uit 1995. ‘Misschien is het maar beter dat hij er niet meer is,’ hij kijkt door het raam en staart naar de zee, ‘in deze tijd, waar een loopje pas telt als het op Strava of Facebook staat. Dat zou mijn vader nooit begrepen hebben, lopen met als voornaam doel, het op sociale media te zetten gaat voorbij de essentie van het ware lopen.’
Lopen bij volle maan
Het was, om de woorden van toneelschrijver Eugene O’Neill zeer vrij te vertalen, een long night’s journey into day. Vier uur lang lopen, zonder kunstlicht, door donker bos, over smalle paden, door zandvlaktes, over strand, in het holst van de nacht, van vier tot acht, de dageraad tegemoet.
Petrichor
‘Waarom?’, roept iemand me na. De roeper en de vrouw die naast hem loopt zijn op weg naar huis, ik juist op weg van huis. Het is zondag even na 5.30 uur en ik ben net aan mijn lange duurloop begonnen. Eerst de wijk uit, dan onder het station door, langs het vertrekpunt van de FlixBussen. Hier roken budgettoeristen nog snel hun laatste wiet, voordat ze worden teruggereden naar Lille of Parijs.
Bomen die nergens meer van opkijken
Soms wordt David Hemstede wakker op een vrije ochtend, hoort hij de regen zachtjes tegen de ruiten tikken en weet hij opeens wat hij gaat doen: de Utrechtse Heuvelrug Trail lopen. Hij rijdt met de auto van Oosterbeek naar Rhenen, parkeert daar en pakt het treintje naar station Driebergen-Zeist.
In de voetsporen van mijn voorouders
‘Wat vind je ervan als ik de Marathon des Sables loop?’ had ik mijn moeder gevraagd. Ferm schudde ze met haar hoofd. ‘Als hommage aan papa, en voor alle offers die jullie voor ons hebben moeten brengen’, voegde ik er snel aan toe, maar het mocht niet baten.
Over de hardloper en de priester
Dit is het verhaal van een van ’s werelds beste en meest geliefde hardlopers ooit - de Brit Steve Ovett, working class hero, wereldrecordhouder, Olympisch kampioen - en een simpele priester uit Ierland, Father Liam Keleher.
Noord Gestoord: PR-regen in Amsterdam
‘Juist wel, man,’ zegt Hans K. en hij begint te stralen, ‘dat is helemaal Mystical Miles.’ ‘Hoezo?’ vraag ik, ‘het is een evenement van 5 kilometer, dat past toch niet bij avontuur en verdwalen in een bos.’ ‘Dit is Prefontaine op zijn best. Rauw en rammen, dit is geen Dam tot Damloop, dat past niet bij Mystical Miles.’
Waar de tijger loopt ademen voeten
Hij oogde als de zoveelste Japanse zakenman: een knullig pak, een net iets te brede lach en een bril die zeven jaar eerder al best lang uit de mode was. Toch wist de in 2007 overleden Kihachiro Onitsuka als eenvoudige plattelandsjongen zijn eigen sportmerk Onitsuka Tiger internationaal groot en succesvol te maken. Wie was hij? ‘Als het bedrijf mijn dood wordt is dat prima.’
De verboden berg
Is voor de loper niet iedere heuvel of berg, bergachtige heuvel of heuvelachtige berg in wezen een retorische vraag? En, als we het daarover eens zijn, moeten we het Mulanje-massief dan niet zien als de punt onder het vraagteken van de Afrikaanse Riftvallei?
Hans Koeleman op de koffie bij RUNFORESTRUN
Hans Koeleman is naast een old school hardloper een echte verhalenverteller. Reden genoeg voor RUNFORESTRUN om Hans uit te nodigen voor hun podcast. Over de kracht en betekenis van verhalen.
400 kilometer in 8 dagen. Loop je een stukkie mee?
Vrijdag 21 mei trek ik de voordeur achter me dicht in Amsterdam-West. Samen met Klaas (ja, de columnist van Mystical Miles) sla ik linksaf, richting het Rembrandtpark, een park waar ik al honderden keren doorheen rende. Soms zo hard mogelijk op een Strava-segment, soms rustig als start van een rustig rondje.
PODCAST // Klaas & Koen rennen weg #2
Klaas Boomsma en Koen de Jong lopen hard. Dat doen ze vaak en graag. Er is één ding dat ze bijkans nog leuker vinden hardlopen en dat is ouwehoeren over hardlopen.
PODCAST // Klaas & Koen rennen weg #1
Klaas Boomsma en Koen de Jong lopen hard. Dat doen ze vaak en graag. Er is één ding dat ze bijkans nog leuker vinden hardlopen en dat is ouwehoeren over hardlopen.
Sneak preview
Zweet dat prikt in je ogen. Een pad dat geen pad blijkt te zijn. Lopen in het pikkedonker. Jezelf overtreffen, niet door sneller te lopen maar door avonturen te beleven die je eerst niet durfde. Hardlopen kent veel gedaantes. Met Mystical Miles gaan we op zoek naar niet eerder vertelde verhalen én adembenemend mooie foto’s.
Hey dirtbag
Mijn naam is Bill McGuire. Ik woon in Santa Monica, aan de zuidkust van Californië. Vorige maand ben ik 86 jaar geworden. Nu ik het hardop zeg, heb ik het gevoel dat ik lieg. Het kan niet waar zijn. Maar als ik in de spiegel kijk, zie ik wat zich het best laat omschrijven als een geïmplodeerde versie van mezelf. Dus kijk ik liever niet in de spiegel.
Scum on the run
Hij is 46 nu, na jaren van het tegenovergestelde nu volledig clean, eet alleen nog plantaardig (‘terwijl ik niet eens zo’n achterlijke dierenliefhebber ben, ik vind koeien nog steeds vieze beesten, maar ik vind niet dat ik het recht heb om het finale oordeel over hun welzijn te vellen’), hij vast zestien uur per dag en is zeer sportief.
Jere van Dyk; de loper, de gevangene, de journalist.
Jere van Dyk is een voormalig hardloper voor de University of Oregon. Zijn artikelen voor The New York Times over de Sovjet-invasie in Afghanistan leverde hem een Pulitzer Prize-nominatie op. Veel van zijn artikelen en rapportages (o.a. voor CBS) spelen zich af in afgelegen en gevaarlijke plekken op aarde, zoals Afghanistan en Pakistan.
Angst in Finland
‘Wat ga jij doen?’ Marco trekt de deur snel dicht om de kou buiten te houden en stampt sneeuw van zijn boots. ‘Een rondje om het eiland rennen,’ zeg ik en ik leg een dubbele knoop in mijn hardloopschoen. ‘Nu?’ Marco legt een stapel houtblokken naast de deur en blaast in zijn handen. IJspegels hangen in zijn baard. ‘Ja,’ antwoord ik. ‘hoeveel kilometer denk jij dat het is?’
Steve Prefontaine
Cultheld Steve Prefontaine wordt in onze eerste editie fantastisch beschreven door Wiep Idzenga.