Cultheld Steve Prefontaine wordt in onze eerste editie fantastisch beschreven door Wiep Idzenga.

Wiep schrijft voor een groot aantal magazines over voetbal en reizen. Ook schreef hij voetbalboeken en een wielerboek. Drie daarvan eindigden bij de eerste drie bij de Nico Scheepmaker Beker, de prijs voor het beste sportboek van het jaar. Zijn laatste boek gaat over de relatie/rivaliteit tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel.

Hieronder een fragment uit zijn verhaal over Prefontaine.

“The best pace, is a suicide pace, and today is a good day to die”

“Wat hij aan techniek ontbeerde, compenseerde Prefontaine ruimschoots met energie en hartstocht. Hij liep onstuimig, met hart en ziel. Door zijn kortere linkerbeen helde hij een beetje over naar het middenterrein. Als een schaatser hing hij in de bochten, altijd met zijn sprekende, wijdgeopende ogen strijdlustig naar voren gericht, verlangend naar wat komen ging. Zijn tegenstanders keken plichtmatig naar het stukje tartan voor hun voeten, alsof ze geen plezier hadden in lopen. Prefontaine verafschuwde dat. Hij liep omdat hij niets liever deed. Hij zag zichzelf als een artiest die de toeschouwers iets moois en creatiefs wilde voorschotelen. Iets dat ze nog nooit hadden gezien en ook nooit zouden vergeten. ‘Some people create with words or with music or with a brush and paints. I like to make something beautiful when I run.’”