‘Juist wel, man,’ zegt Hans K. en hij begint te stralen, ‘dat is helemaal Mystical Miles.’

‘Hoezo?’ vraag ik, ‘het is een evenement van 5 kilometer, dat past toch niet bij avontuur en verdwalen in een bos.’

‘Dit is Prefontaine op zijn best. Rauw en rammen, dit is geen Dam tot Damloop, dat past niet bij Mystical Miles.’

Woensdag zit ik op de redactie van Mystical Miles te praten met Hans Koeleman. We hebben het over Noord Gestoord, een wedstrijd van 5 kilometer in Amsterdam Noord. Vijf rondjes van 1 kilometer over een knotsgek parcours op een verlaten scheepswerf: het NDSM-terein. We lopen langs oude trams, langs het water en dwars door een loods.

Niet echt een parcours voor een PR.

Toch liepen bosjes mensen hun tijd op de 5 kilometer aan flarden.

Ik ook. Mijn oude record op de 5 kilometer was 18:02, donderdagavond liep ik 17:16.

Hoe kwam dat?

Het kwam niet door de fakkels en het vuurwerk (ook al was dat wel leuk).

Het kwam ook niet omdat het parcours stiekem maar 4,5 kilometer was, want het was echt 5000 meter.

Organisator en oprichter van Indie Runner, Yoshi Groen doet iets wat bijna geen ander evenement doet. Hij zoekt bewust naar snelle lopers.

Je mocht je alleen inschrijven als je de 5 kilometer binnen 22 minuten loopt (vrouwen) of binnen de 20 minuten (mannen).

Dat zorgde voor een bizar tafereel (voor mij).

48 mannen aan de start.

3. 2. 1. Pang.

Iedereen sprint weg, ik loop voor mijn doen snoeihard en al snel lopen de meeste mannen bij me weg. Na 800 meter hijg ik als een paard, er loopt iemand vlak achter me, vlak naast me, vlak voor me. En daarvoor loopt ook een hele bups.

Kilometer 1: 3:10 /km.

Dit is veel te hard, denk ik, dit houd ik nooit vol
Maar naast me en pal voor me, verslapte niemand.

Dus ik liep door, ik ging stuk en liep door.

Bij de finish was ik dolblij met mijn nieuwe PR en ik vroeg me af hoe het kon dat ik zoveel sneller liep dan anders. Normaal loop ik nooit 5 kilometer in wedstrijdverband, dat scheelt natuurlijk al. Maar het voornaamste was dat er veel lopers voor me liepen die deden wat ik ook wilde kunnen: onder de 18:00 minuten lopen.

Het doet me denken aan wat Abdi Nageeye eens vertelde. Toen ik hem vroeg naar het geheim van zijn progressie, vertelde hij (met zijn stralende lach) dat het vooral de dagelijkse omgang met toplopers als Kipchoge was. In Nederland was hij altijd de beste van zijn groep, maar toen hij naar Kenia verhuisde, was hij ineens omringt met lopers die het heel normaal vonden om 2:06 op de marathon te lopen.

Daardoor begon Nageeye het ook normaal te vinden.

Yoshi Groen doet in Amsterdam Noord iets vergelijkbaars. Hij nodigt allemaal lopers uit die graag snoeihard willen lopen op een 5 kilometer. Daardoor wordt het ineens heel normaal om dat te doen. Met mijn 17:16 werd ik 30ste van de 48. Een matige middenmoter.

Bas Stigter won bij de mannen in 15:07 en zorgde voor vuurwerk.

Net als Maaike van Gelder bij de vrouwen.

Yoshi Groen zorgde voor vuurwerk bij de organisatie (en werd zelf 6de in 15:50).

Volgend jaar weer.

Fotocredits: @sethprofet